Gisterenavond een inspirerende lezing bijgewoond. De lezing ging over kinderen helpen bij verlies. Kinderen die een overlijden van dichtbij meemaken reageren op elke leeftijd net even anders. Wist u dat baby's ook haarfijn doorhebben dat mama of papa er niet meer is? Net als wij in 1 oogwenk haarfijn doorhebben hoe het met onze geliefde is gesteld. Rust, reinheid en regelmaat schept een omgeving waarbinnen het kind het verlies kan verwerken. Maar geldt dat niet voor ons allen? Wie neemt er nog de tijd? Zag ik gisteren niet een vader weer eindeloos op zijn telefoon kijken? Terwijl zijn dochtertjes zijn aandacht wilden (ze waren een avondje uit). Kinderen de waarheid vertellen zonder wollig taalgebruik. Diplomatie en gekonkel is iets wat volwassenen goed kunnen. Natuurlijk ter bescherming van het kind! Of toch ook voor jezelf? Waarheid/duidelijkheid doet vaak pijn, maar is dan wel meestal het snelste over. Het suddert niet door. Voorbeeld?
Manu Keirse gaf een voorbeeld van een kind die goed bedoelde woorden had gehoord. Ging ongeveer zo; Het kind probeerde de ene avond tegen de muur te gaan slapen. Dus rechtop. Daarna tussen twee kasten. Vervolgens staand op een tafel. Toen staand op een stoel staand op een tafel. Ging niet. Toen de ouder erachter kwam dat er van alles gebeurde in de slaapkamer, vroeg zij waarom en wat hij aan het doen was. Jongetje zei: Wat ik ook probeer het lukt mij niet staand te slapen zoals papa. (Papa had zichzelf opgehangen, men had gezegd dat papa was ingeslapen)
Ook belangrijk is gevoelens eruit te laten op wat voor een manier dan ook. Knutselen, tekenen, muziek maken, etc. Maar wel binnen duidelijke grenzen. (In de lezing werd een voorbeeld met bakstenen gooien genoemd als 'over de grens') Je agressie kwijt is heerlijk.
In een filmpje werd klei gegooid naar tekeningen (met daarop waar men boos over was)
Wie weet zoiets voor volwassenen? 
Top! 
Laat het er maar uit! (vooral binnen de grenzen). 

De lezing werd gegeven door Carine Kappeyne van de Coppello
Haar website: http://www.praktijkvoorverlieshaarlem.nl


Stichting Achter De Regenboog organiseert lotgenotenweekenden voor kinderen.
http://www.achterderegenboog.nl
Filmpje van de stichting voor een indruk:

Onze Chris werkt sinds november vorig jaar als vrijwilliger rouwbegeleiding bij Humanitas Amsterdam en Diemen. 
Chris: "Familie en vrienden praten privé graag met mij over de dood en alles wat daar mee te maken heeft, omdat ik er vanuit mijn vak dagelijks mee te maken heb. En als uitvaartverzorger merk ik een sterke behoefte van nabestaanden om verder te praten. Dat gaat mij goed af en ik kan mensen echt verder helpen merk ik."

Humanitas biedt mensen rouwbegeleiding o.a. in Amsterdam en Diemen.
Verlies en rouw horen bij het leven; vroeg of laat krijgt iedereen ermee te maken. Het verlies van een dierbare (door overlijden, ziekte of echtscheiding) maakt heel wat emoties en gevoelens los: verdriet, verslagenheid, woede, pijn, verwarring of ontkenning. Na verloop van tijd kunnen steun en begrip van familie en vrienden steeds minder worden. Maar de behoefte aan een klankbord blijft. Humanitas Amsterdam biedt steun bij het leren omgaan met verlies, door middel van individueel huisbezoek.

Voor wie?

• Volwassenen van alle leeftijden vanaf 18 jaar.
• Voor mensen die recent of een aantal jaren geleden met een overlijden te maken hebben gehad.
• Voor mensen die, door overlijden, een partner hebben verloren, een ouder, een kind of een andere dierbare die dichtbij stond.

Meer informatie via: http://www.humanitas.nl
Aanmelden via: E-mail: a.koppers@humanitas.nl of telefonisch 020-773 6542

Onlangs schreef Chris Beekman een stukje met als titel "Doe me even een offertetje" 
op deze site: www.uitvaartkronkels.nl